прыпі́саны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпі́саны прыпі́саная прыпі́санае прыпі́саныя
Р. прыпі́санага прыпі́санай
прыпі́санае		 прыпі́санага прыпі́саных
Д. прыпі́санаму прыпі́санай прыпі́санаму прыпі́саным
В. прыпі́саны (неадуш.)
прыпі́санага (адуш.)		 прыпі́саную прыпі́санае прыпі́саныя (неадуш.)
прыпі́саных (адуш.)
Т. прыпі́саным прыпі́санай
прыпі́санаю		 прыпі́саным прыпі́санымі
М. прыпі́саным прыпі́санай прыпі́саным прыпі́саных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпі́саны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпі́саны прыпі́саная прыпі́санае прыпі́саныя
Р. прыпі́санага прыпі́санай
прыпі́санае		 прыпі́санага прыпі́саных
Д. прыпі́санаму прыпі́санай прыпі́санаму прыпі́саным
В. прыпі́саны (неадуш.)
прыпі́санага (адуш.)		 прыпі́саную прыпі́санае прыпі́саныя (неадуш.)
прыпі́саных (адуш.)
Т. прыпі́саным прыпі́санай
прыпі́санаю		 прыпі́саным прыпі́санымі
М. прыпі́саным прыпі́санай прыпі́саным прыпі́саных

Кароткая форма: прыпі́сана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпі́саны в разн. знач. припи́санный; см. прыпіса́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпі́саны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припи́санный в разн. знач. прыпі́саны, мног. папрыпі́сваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпісны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прылічаны, прыпісаны куды‑н. Прыпісное сяло. Прыпісныя лугі.

2. Які праводзіць прыпіску. Прыпісны пункт.

•••

Прыпісныя сяляне гл. селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Гіст. Спіс, рэестр. Малым быўшы, сляпых вадзіў: А падросшы і сам брадзіў; Не прыпісаны да сказкі, І так жыву з божай ласкі. Багушэвіч.

•••

Рэвізская сказка (гіст.) — спіс асоб, якія падлягалі абкладанню падушным падаткам (складаўся пры рэвізіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)