прыпіля́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпіля́ю |
прыпіля́ем |
| 2-я ас. |
прыпіля́еш |
прыпіля́еце |
| 3-я ас. |
прыпіля́е |
прыпіля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпіля́ў |
прыпіля́лі |
| ж. |
прыпіля́ла |
| н. |
прыпіля́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпіля́й |
прыпіля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпіля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыпіля́ць, прыпілю́каць ’частым падахвочваннем прымусіць прыняцца за справу’ (Нас.). Параўн. рус. калуж. припили́ть ’моцна насварыцца на некага’. Польск. przypilić ’падахвоціць некага рабіць нешта’, przypilować ’пастарацца, прыкласці старанне’, што да ст.-польск. pila ’стараннасць, дбанне’, чэш. píle ’тс’, Банькоўскі (2, 579) звязвае з pila ’напільнік’ і цяжкасцю апрацоўкі прылад з каменя, крэменя, рога. Да прыпілі́ць, прыпілава́ць у пераносным значэнні, гл. пілава́ць ’лаяць, даймаць’, а таксама пілявы, пілі́ць, пі́льны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)