прыпё́рты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпё́рты прыпё́ртая прыпё́ртае прыпё́ртыя
Р. прыпё́ртага прыпё́ртай
прыпё́ртае		 прыпё́ртага прыпё́ртых
Д. прыпё́ртаму прыпё́ртай прыпё́ртаму прыпё́ртым
В. прыпё́рты (неадуш.)
прыпё́ртага (адуш.)		 прыпё́ртую прыпё́ртае прыпё́ртыя (неадуш.)
прыпё́ртых (адуш.)
Т. прыпё́ртым прыпё́ртай
прыпё́ртаю		 прыпё́ртым прыпё́ртымі
М. прыпё́ртым прыпё́ртай прыпё́ртым прыпё́ртых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпё́рты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпё́рты прыпё́ртая прыпё́ртае прыпё́ртыя
Р. прыпё́ртага прыпё́ртай
прыпё́ртае		 прыпё́ртага прыпё́ртых
Д. прыпё́ртаму прыпё́ртай прыпё́ртаму прыпё́ртым
В. прыпё́рты (неадуш.)
прыпё́ртага (адуш.)		 прыпё́ртую прыпё́ртае прыпё́ртыя (неадуш.)
прыпё́ртых (адуш.)
Т. прыпё́ртым прыпё́ртай
прыпё́ртаю		 прыпё́ртым прыпё́ртымі
М. прыпё́ртым прыпё́ртай прыпё́ртым прыпё́ртых

Кароткая форма: прыпё́рта.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпёрты припёртый; прислонённый; см. прыпе́рці 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыперці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прислонённый прыста́ўлены, прыпёрты, прыхі́лены, прыхіну́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припёртый в разн. знач. прыпёрты; см. припере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ракачо́м, прысл.

Разм. Тое, што і ракам. Прыпёрты да сцяны Янушак ракачом шмыгнуў у бочку з-пад салідолу. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжэ́разны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і даўжэзны. Даўжэразны стол, якога раней настаўнік не бачыў у пана падлоўчага, стаяў каля сцяны, прыпёрты да яе шчыльна адным сваім краем. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракуро́р, ‑а, м.

1. Асоба, якая ажыццяўляе нагляд за дакладным выкананнем законаў. Генеральны пракурор СССР. Пракурор раёна.

2. Дзяржаўны абвінаваўца ў судовым працэсе. Пануры Рыбалтовічаў сынок, у самы куток прыпёрты пытаннямі пракурора, бліснуў на Шпэка вачыма. Брыль.

[Ад лац. procurare — клапаціцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысто́йнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прыстойнага. Прыстойнасць паводзін. Прыстойнасць гутаркі.

2. Ветлівасць, далікатнасць, выхаванасць у паводзінах, манерах і пад. І вось Алтар, прыпёрты да сцяны жонкаю, дачкою і сынам, выходзіць з усіх рамак, губляе ўсякую прыстойнасць, хапае стары галёш і шпурляе. Чарнышэвіч. — А вы б засталіся, — прапанаваў Ярмоленка, і Сяргей здагадаўся, што Антон сказаў гэта дзеля прыстойнасці, а на справе яму не дужа хочацца, каб Жылінскі заставаўся тут надоўга. Сіўцоў. — Пацалуй мяне. Адзін раз. Шкада табе? — Жанчына траціла ўсякую прыстойнасць. Шамякін. // Правілы паводзін, прынятыя ў якім‑н. грамадскім асяроддзі. — Яны, бачыце, лічылі, што свістаць могуць толькі мужыкі. Шляхецкая прыстойнасць не дазваляла гэтага. Чарнышэвіч. Лейтэнанта паліцыі, які затрымаў іх спачатку як звычайных парушальнікаў прыстойнасці і грамадскага парадку, распісалі ва ўсіх газетах. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)