Пры́пяць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Пры́пяць
Р. Пры́пяці
Д. Пры́пяці
В. Пры́пяць
Т. Пры́пяццю
М. Пры́пяці

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́пяць ж., р. При́пять

прыпя́ць сов., разг.

1. повяза́ть (наскоро);

прыпя́ць фарту́х — повяза́ть фа́ртук;

2. привяза́ть;

прыпя́ць цяля́ на по́плаве — привяза́ть телёнка на лужа́йке;

3. (на короткое время или не полностью) задёрнуть (занавеску, штору и т.п.);

прыпя́ць акно́ — задёрнуть окно́ (занавеской, шторой и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпя́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпну́ прыпнё́м
2-я ас. прыпне́ш прыпняце́
3-я ас. прыпне́ прыпну́ць
Прошлы час
м. прыпя́ў прыпя́лі
ж. прыпя́ла
н. прыпя́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпні́ прыпні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпя́ць, ‑пну́, ‑пне́ш, ‑пне́; ‑пнём, ‑пняце́; зак., каго-што.

Разм.

1. Прыхіліць, прыперці да чаго‑н.

2. Прымацаваць дзе‑н., у якім‑н. месцы, прывязаць да чаго‑н. Гаспадар прыпяў Дзіка [сабаку] на самую кароткую прывязь, а сам стаіўся за вуглом. Сабаленка.

3. Зачыніць або запяць што‑н. часова або няпоўнасцю. Прыпяць акно занавескай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыгавічы́, -о́ў (гіст.).

Племянное ўсходнеславянскае аб’яднанне 6—12 стст., якое займала тэрыторыю ў басейне ракі Прыпяць і цэнтр Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

При́пять р. Пры́пяць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разло́г, -у, мн. -і, -аў, м. і разло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.

Абшар, адкрытая прастора.

Паўз Прыпяць цягнуліся пясчаныя разлогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпну́ць сов., разг., см. прыпя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)