Пры́пяць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Пры́пяць
Р. Пры́пяці
Д. Пры́пяці
В. Пры́пяць
Т. Пры́пяццю
М. Пры́пяці

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́пяць ж., р. При́пять

прыпя́ць сов., разг.

1. повяза́ть (наскоро);

прыпя́ць фарту́х — повяза́ть фа́ртук;

2. привяза́ть;

прыпя́ць цяля́ на по́плаве — привяза́ть телёнка на лужа́йке;

3. (на короткое время или не полностью) задёрнуть (занавеску, штору и т.п.);

прыпя́ць акно́ — задёрнуть окно́ (занавеской, шторой и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпя́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпну́ прыпнё́м
2-я ас. прыпне́ш прыпняце́
3-я ас. прыпне́ прыпну́ць
Прошлы час
м. прыпя́ў прыпя́лі
ж. прыпя́ла
н. прыпя́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпні́ прыпні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпя́ць, ‑пну́, ‑пне́ш, ‑пне́; ‑пнём, ‑пняце́; зак., каго-што.

Разм.

1. Прыхіліць, прыперці да чаго‑н.

2. Прымацаваць дзе‑н., у якім‑н. месцы, прывязаць да чаго‑н. Гаспадар прыпяў Дзіка [сабаку] на самую кароткую прывязь, а сам стаіўся за вуглом. Сабаленка.

3. Зачыніць або запяць што‑н. часова або няпоўнасцю. Прыпяць акно занавескай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпяць

т. 13, с. 78

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прыпяць (р.) 2/109 (к.), 174, 207, 213, 214, 362, 377, 377 (к.), 426, 430, 454, 581; 3/132, 274, 542; 4/126, 148, 158, 247, 248, 412, 448, 449 (к.), 497, 589; 5/135, 246, 263 (к.), 273, 292, 402, 525, 530; 6/339, 433, 439, 440 (к.), 536, 537, 538, 540; 7/240, 328, 378, 392, 393 (к.), 480, 494, 548; 8/43, 425, 437, 604—605, 642; 9/28, 63, 253, 325, 330, 442, 538, 544, 565, 574, 577, 578, 593, 596, 611, 625, 635; 10/23, 69 (к.), 94, 143, 179, 315, 333, 355, 411; 11/71 (к.), 123, 194, 564, 637

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пры́пяць ж. Prýpiac’ i Prýpjaz f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сярэдняя Прыпяць

т. 15, с. 362

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дрыгавічы́, -о́ў (гіст.).

Племянное ўсходнеславянскае аб’яднанне 6—12 стст., якое займала тэрыторыю ў басейне ракі Прыпяць і цэнтр Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

При́пять р. Пры́пяць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)