прыпыні́ць, -пыню́, -пы́ніш, -пы́ніць; -пы́нены; зак., каго-што.
Часова спыніць, затрымаць; сцішыць, зменшыць скорасць руху.
П. машыну.
П. каня.
П. гаворку.
|| незак. прыпыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. прыпыне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпыні́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпыню́ |
прыпы́нім |
| 2-я ас. |
прыпы́ніш |
прыпы́ніце |
| 3-я ас. |
прыпы́ніць |
прыпы́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпыні́ў |
прыпыні́лі |
| ж. |
прыпыні́ла |
| н. |
прыпыні́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпыні́ |
прыпыні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпыні́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпыні́ць сов. приостанови́ть, останови́ть;
п. рабо́ту — приостанови́ть (останови́ть) рабо́ту;
ён мяне́ ~ні́ў на даро́зе — он меня́ останови́л на доро́ге
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпыні́ць, ‑пыню, ‑пыпіш, ‑пыніць; зак., каго-што.
1. Спыніць рух каго‑, чаго‑н. на некаторы час. Сцяпан прыпыніў машыну, і Рыгор, шчыра падзякаваўшы хлопцу, вылез з кабіны. Краўчанка. На Залессі, каля Цімохавага стажка, прыпынілі статак. Колас. // Сцішыць, зменшыць скорасць хады, руху. Прыпынілі і коні хаду ля яе [дзяўчыны], ад здзіўлення застыў падзішах на сядле. Дубоўка.
2. Перастаць рабіць што‑н., спыніць што‑н. на некаторы час. Старыя прыпынілі нейкую сваю гаворку і абое глядзелі на Зосю. Крапіва. [Косця] прыпыніў нараду і заявіў, што зараз жа пойдзе да дырэктара. Карпюк. Пакуль ён апамятайся, у памяшканні засталіся толькі брыгадзір, некалькі мужчын ды хлопцы — шахматысты. Апошнія нават прыпынілі гульню. Кулакоўскі.
3. Разм. Кончыць рабіць што‑н., управіцца з чым‑н. А дома з дзецьмі была маці. Яе жаночая работа І гэта вечная турбота То каля печы, то на полі, Сказаць, не зводзіцца ніколі. Адно прыпыніш — там другое, Глядзіш, як бачыш, набяжыць. Колас.
4. Даць прыпынак, прытулак, схованку. Спяшаліся сеяць, спяшаліся хаваць, спяшаліся прыпыніць худобу па мала вядомых выспах, па недаступных астравах. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпыні́ць, прыпуні́ць ’спыніць рух на некаторы час; перастаць рабіць што-небудзь’; ’даць прыпынак, прытулак, схованку’ (ТСБМ, Яруш., ТС), пріпыніті ’спыніць, абразуміць’ (Бес.). Прэфіксальны дзеяслоў з коранем пін‑ (гл. пну, пяць). Аб змяненні і > ы ў корані гл. апыну́цца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
приостанови́ть сов. прыпыні́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпы́нены приостано́вленный, остано́вленный; см. прыпыні́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпыня́ць несов.
1. приостана́вливать, остана́вливать; см. прыпыні́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прыпыніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпы́нены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыпыніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)