Verbum

анлайнавы слоўнік

прыпыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпыне́нне ср. приостановле́ние, приостано́вка ж.; остано́вка ж.; см. прыпыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпыне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпыняць — прыпыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпыні́ць, -пыню́, -пы́ніш, -пы́ніць; -пы́нены; зак., каго-што.

Часова спыніць, затрымаць; сцішыць, зменшыць скорасць руху.

П. машыну.

П. каня.

П. гаворку.

|| незак. прыпыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыпыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перабо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Няроўнасць у біцці, парушэнне рытму, затрымка, прыпыненне.

Пульс з перабоямі.

Перабоі ў дастаўцы тавараў (перан.).

|| прым. перабо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приостано́вка ж.; приостановле́ние ср. прыпыне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)