прыпылі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпылю́ |
прыпы́лім |
| 2-я ас. |
прыпы́ліш |
прыпы́ліце |
| 3-я ас. |
прыпы́ліць |
прыпы́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпылі́ў |
прыпылі́лі |
| ж. |
прыпылі́ла |
| н. |
прыпылі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпылі́ |
прыпылі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпылі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпылі́ць сов., спец. припороши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпылі́ць, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак.
1. каго-што. Пакрыць тонкім слоем пылу.
2. што. Спец. Прысылаць чым‑н. пылападобным.
3. Разм. Прыехаць, прыбыць куды‑н. — Ого! Таксі ля хаты. Хто ж там прыпыліў? Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыпыліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпы́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыпыліцца.
2. Зал. да прыпыльваць (гл. прыпыліць у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпы́лены ’пакрыты тонкім слоем пылу’ (ТСБМ), перан. прыпу́лены ’прыдуркаваты’ (ТС). Ад прыпылі́ць (прыпулі́ць) ’прысыпаць, прыцерушыць’ (ТС). Да пыл (гл.). Апошняе значэнне адпавядае рус. разм. припы́ленный ’тс’, якое кандэнсуе фразеалагізм пыльным мешком по голове ударенный.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыпы́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыпыліць (у 1, 2 знач.).
2. Пакрыты тонкім слоем пылу. Міканор быў перад Глушаком: у картовым мятым пінжачку, віслым галіфэ, у прыпыленых ботах. Мележ. [Бусляня], жаўтаротае і безгаловае, сядзела ў прыпыленым драсёне .. каля пешаходнай сцежкі. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)