прыпуха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыпуха́нне
Р. прыпуха́ння
Д. прыпуха́нню
В. прыпуха́нне
Т. прыпуха́ннем
М. прыпуха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпуха́нне ср. припуха́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпуха́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. прыпухаць — прыпухнуць. Прыпуханне рук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припуха́ние прыпуха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)