прыпсава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпсава́ны прыпсава́ная прыпсава́нае прыпсава́ныя
Р. прыпсава́нага прыпсава́най
прыпсава́нае		 прыпсава́нага прыпсава́ных
Д. прыпсава́наму прыпсава́най прыпсава́наму прыпсава́ным
В. прыпсава́ны (неадуш.)
прыпсава́нага (адуш.)		 прыпсава́ную прыпсава́нае прыпсава́ныя (неадуш.)
прыпсава́ных (адуш.)
Т. прыпсава́ным прыпсава́най
прыпсава́наю		 прыпсава́ным прыпсава́нымі
М. прыпсава́ным прыпсава́най прыпсава́ным прыпсава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпсава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпсава́ны прыпсава́ная прыпсава́нае прыпсава́ныя
Р. прыпсава́нага прыпсава́най
прыпсава́нае		 прыпсава́нага прыпсава́ных
Д. прыпсава́наму прыпсава́най прыпсава́наму прыпсава́ным
В. прыпсава́ны (неадуш.)
прыпсава́нага (адуш.)		 прыпсава́ную прыпсава́нае прыпсава́ныя (неадуш.)
прыпсава́ных (адуш.)
Т. прыпсава́ным прыпсава́най
прыпсава́наю		 прыпсава́ным прыпсава́нымі
М. прыпсава́ным прыпсава́най прыпсава́ным прыпсава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпсава́ны подпо́рченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпсава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпсава́ны прыпсава́ная прыпсава́нае прыпсава́ныя
Р. прыпсава́нага прыпсава́най
прыпсава́нае		 прыпсава́нага прыпсава́ных
Д. прыпсава́наму прыпсава́най прыпсава́наму прыпсава́ным
В. прыпсава́ны (неадуш.)
прыпсава́нага (адуш.)		 прыпсава́ную прыпсава́нае прыпсава́ныя (неадуш.)
прыпсава́ных (адуш.)
Т. прыпсава́ным прыпсава́най
прыпсава́наю		 прыпсава́ным прыпсава́нымі
М. прыпсава́ным прыпсава́най прыпсава́ным прыпсава́ных

Кароткая форма: прыпсава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпсава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іржа́вы і ржа́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты ржой; заржавелы. Іржавы замок. Іржавае жалеза. □ Іржавы манеўравы паравоз пачынае дрыжэць усім сваім старым нутром. Лынькоў. У сцяну ля акна дробна, часта стукае аканіца і паціху тоненька пішчыць іржавымі завескамі. Галавач. // Які ўтварыўся ад іржы, з іржы. Іржавыя плямы.

2. Бурага колеру ад прымесі вокіслаў жалеза (пра балотную ваду). З незвычайным страхам ступалі немцы ў іржавую ваду, грузнучы па пояс у халодную і слізкую дрыгву. Шамякін. // З такой вадой (пра балота, рэчку). Там было тарфяное балота, праз якое цякла павольна ржавая рачулка. Чорны. Грэбелька раптам перарывалася, далей была густая ржавая твань. Мележ. // Прыпсаваны, які мае колер іржы. Іржавы селядзец. □ Хата сустрэла мяне цішынёй і запусценнем. Непрыбраны стол. Брудныя талеркі. Іржавая рыба ў кансервавых банках. Савіцкі.

3. Разм. Чырвона-буры, колеру ржы. Снарады і бомбы ўсю.. [зямлю] перарылі, спустошылі, пакрылі чорнымі ды ржавымі выпалінамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)