прыпе́рчыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпе́рчу |
прыпе́рчым |
| 2-я ас. |
прыпе́рчыш |
прыпе́рчыце |
| 3-я ас. |
прыпе́рчыць |
прыпе́рчаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпе́рчыў |
прыпе́рчылі |
| ж. |
прыпе́рчыла |
| н. |
прыпе́рчыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпе́рчы |
прыпе́рчыце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыпе́рчыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпе́рчыць сов. припе́рчить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Трохі насыпаць перцам. Прыперчыць боршч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
припе́рчить сов., разг. прыпе́рчыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпе́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыперчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)