прыпа́дачны, -ая, -ае.
1. гл. прыпадак.
2. У якога бываюць прыпадкі якой-н. хваробы.
Што ты крычыш, як прыпадачны (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпа́дачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыпа́дачны |
прыпа́дачная |
прыпа́дачнае |
прыпа́дачныя |
| Р. |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачнай
прыпа́дачнае |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачных |
| Д. |
прыпа́дачнаму |
прыпа́дачнай |
прыпа́дачнаму |
прыпа́дачным |
| В. |
прыпа́дачны (неадуш.)
прыпа́дачнага (адуш.) |
прыпа́дачную |
прыпа́дачнае |
прыпа́дачныя (неадуш.)
прыпа́дачных (адуш.) |
| Т. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачнай
прыпа́дачнаю |
прыпа́дачным |
прыпа́дачнымі |
| М. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачнай |
прыпа́дачным |
прыпа́дачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпа́дачны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
прыпа́дачны |
прыпа́дачныя |
| Р. |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачных |
| Д. |
прыпа́дачнаму |
прыпа́дачным |
| В. |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачных |
| Т. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачнымі |
| М. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпа́дачны мед.
1. прил. припа́дочный;
2. в знач. сущ., разг., м. припа́дочный; ж. припа́дочная
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпа́дачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прыпадку. Прыпадачны стан.
2. Разм. У якога часта бываюць прыпадкі якой‑н. хваробы. Прыпадачны хворы. / у знач. наз. прыпа́дачны, ‑ага, м.; прыпа́дачная, ‑ай, ж. Прыпадачны ўдарыўся аб раму галавой, стаміўся і ўпаў на памост. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпа́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.
Раптоўнае і моцнае праяўленне якой-н. хваробы або якога-н. пачуцця.
П. эпілепсіі.
|| прым. прыпа́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
припа́дочный
1. прил. (к припа́док) прыпа́дачны;
припа́дочные явле́ния прыпа́дачныя з’я́вы;
2. разг. (страдающий припадками какой-л. болезни) прыпа́дачны;
припа́дочный больно́й прыпа́дачны хво́ры;
3. сущ., разг. прыпа́дачны, -нага м.;
пала́та для припа́дочных пала́та для прыпа́дачных.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сядзе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Асоба малодшага медыцынскага персаналу, якая даглядае цяжкахворых. Прыпадачны ўдарыўся аб раму галавой .. і ўпаў на памост. Яго схапілі сядзелкі і хто мацней з чырвонаармейцаў, паклалі на ложак. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перало́гі ’эпілепсія’ (жыт., Арх. ГУ), перэло́га, перэло́гі ’ліхаманка’ (часцей у праклёнах), пераложаны ’хворы на ліхаманку’ (ТС), перэло́гі ’хвароба на жывот у коней і буйной рагатай жывёлы’ (мазыр., З нар. сл.), ’рожа ў свіней’ (стол., ЛА, 1), пэрэло́гі ’хвароба свойскай жывёлы’ (Сл. Брэс.), ’курч, сутарга’ (Нар. лекс.), пералога ’нягоднік’, пераложны ’нядобры; прыпадачны’ (жыт., Арх. ГУ; Мат. Гом.); пераляга́ць: пераляга́е ’шкодзіць’, параўн. у фразе: лішняе, можа, зʼеў, дак яму і пералягло́. Укр. перело́ги ’курчы, сутаргі ў скаціны’; рус. перело́ги ’запор у дзяцей; болі ў жываце (у жывёлаў)’, ’хвароба жывёл, калі перастаюць хадзіць заднія ногі’, ст.-слав. прѣлогъ ’дызентэрыя’. Прасл. *per‑logъ, Да пера- і ляжа́ць (гл.), параўн. даляга́ць ’балець, турбаваць, шкодзіць’ (гл.). Сюды, відаць, каш.-славін. parłąga ’назойлівасць, дакучлівасць’, вытв. parłąžëc są ’надаядаць, прыставаць’, што да *legti (Варбат, Слав. языкозн. IX, 66–67).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)