пры́нтар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пры́нтар пры́нтары
Р. пры́нтара пры́нтараў
Д. пры́нтару пры́нтарам
В. пры́нтар пры́нтары
Т. пры́нтарам пры́нтарамі
М. пры́нтары пры́нтарах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пры́нтар, -а, мн. -ы, -аў м.

Перыферыйная прылада камп’ютара, прызначаная для пераводу тэксту або графікі на фізічны носьбіт; друкарка.

|| прым. пры́нтарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́нтар м. при́нтер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

при́нтер комп. пры́нтар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)