прыміра́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыміра́ю |
прыміра́ем |
| 2-я ас. |
прыміра́еш |
прыміра́еце |
| 3-я ас. |
прыміра́е |
прыміра́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыміра́ў |
прыміра́лі |
| ж. |
прыміра́ла |
| н. |
прыміра́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыміра́й |
прыміра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыміра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыміра́ць несов., в разн. знач. примиря́ть, мири́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыміра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымівыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
примиря́ть несов. прыміра́ць; (мирить) міры́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыміра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прымірыцца.
2. Зал. да прыміраць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыміры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыміру́ |
прымі́рым |
| 2-я ас. |
прымі́рыш |
прымі́рыце |
| 3-я ас. |
прымі́рыць |
прымі́раць |
| Прошлы час |
| м. |
прыміры́ў |
прыміры́лі |
| ж. |
прыміры́ла |
| н. |
прыміры́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыміры́ |
прыміры́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыміры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
умиротворя́ть несов. (примирять кого с кем) прыміра́ць, заміра́ць; (успокаивать) супако́йваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ладук ’любісцік аптэчны, Levisticum officinale Koch’ (він., Кіс.). Відавочна, ад ладзіць і суф. ‑ук. Параўн. рус. ладить ’прыміраць, мірыць мужа і жонку пры дапамозе нагавораў, траў і іншых знахарскіх сродкаў’. Параўн. таксама ўкр. ладуй ’мак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прымірэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прыміраць — прымірыць і прымірацца — прымірыцца (у 1 знач.).
2. Стан паводле дзеясл. прымірацца — прымірыцца (у 2 знач.). Язык .. [Чыкілевіча] казаў аб прымірэнні з горкаю доляю, а мыслі напружана шукалі спосабу самай жорсткай помсты. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)