прыміра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыміра́юся |
прыміра́емся |
| 2-я ас. |
прыміра́ешся |
прыміра́ецеся |
| 3-я ас. |
прыміра́ецца |
прыміра́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыміра́ўся |
прыміра́ліся |
| ж. |
прыміра́лася |
| н. |
прыміра́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыміра́йся |
прыміра́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прыміра́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыміра́цца несов.
1. в разн. знач. примиря́ться, мири́ться;
2. страд. примиря́ться, мири́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыміра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прымірыцца.
2. Зал. да прыміраць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
примиря́ться возвр., страд. прыміра́цца; міры́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умиротворя́ться возвр., страд. прыміра́цца, заміра́цца; супако́йвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымірэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прыміраць — прымірыць і прымірацца — прымірыцца (у 1 знач.).
2. Стан паводле дзеясл. прымірацца — прымірыцца (у 2 знач.). Язык .. [Чыкілевіча] казаў аб прымірэнні з горкаю доляю, а мыслі напружана шукалі спосабу самай жорсткай помсты. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыміры́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыміру́ся |
прымі́рымся |
| 2-я ас. |
прымі́рышся |
прымі́рыцеся |
| 3-я ас. |
прымі́рыцца |
прымі́рацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыміры́ўся |
прыміры́ліся |
| ж. |
прыміры́лася |
| н. |
прыміры́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыміры́ся |
прыміры́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыміры́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
міры́цца, міруся, мірышся, мірыцца; незак.
1. з кім і без дап. Спыняць сварку, пачынаць жыць у згодзе. [Сімон:] — Вось і добра, што прыйшлі мірыцца. Пасварыліся і памірыліся. Самуйлёнак.
2. з чым. Цярпіма адносіцца да чаго‑н.; прымірацца з чым‑н. Колас, як і Купала, стварае ў паэзіі вобраз селяніна, які не хоча, не можа далей мірыцца са сваім рабскім становішчам. Навуменка. Дасталося пазней і Алесю за тое, што не быў настойлівым, мірыўся з недахопамі, не абапіраўся на калектыў. Шыцік. Ціхон Ціхонавіч не ўмеў крыўдзіцца і мірыўся з усім, што тварылася дома. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)