прыму́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыму́шаны прыму́шаная прыму́шанае прыму́шаныя
Р. прыму́шанага прыму́шанай
прыму́шанае		 прыму́шанага прыму́шаных
Д. прыму́шанаму прыму́шанай прыму́шанаму прыму́шаным
В. прыму́шаны (неадуш.)
прыму́шанага (адуш.)		 прыму́шаную прыму́шанае прыму́шаныя (неадуш.)
прыму́шаных (адуш.)
Т. прыму́шаным прыму́шанай
прыму́шанаю		 прыму́шаным прыму́шанымі
М. прыму́шаным прыму́шанай прыму́шаным прыму́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыму́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыму́шаны прыму́шаная прыму́шанае прыму́шаныя
Р. прыму́шанага прыму́шанай
прыму́шанае		 прыму́шанага прыму́шаных
Д. прыму́шанаму прыму́шанай прыму́шанаму прыму́шаным
В. прыму́шаны (неадуш.)
прыму́шанага (адуш.)		 прыму́шаную прыму́шанае прыму́шаныя (неадуш.)
прыму́шаных (адуш.)
Т. прыму́шаным прыму́шанай
прыму́шанаю		 прыму́шаным прыму́шанымі
М. прыму́шаным прыму́шанай прыму́шаным прыму́шаных

Кароткая форма: прыму́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыму́шаны принуждённый, вы́нужденный, понуждённый; принево́ленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понуждённый прыму́шаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

принево́ленный разг. прыняво́лены; прыму́шаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изнаси́лованный

1. згва́лчаны;

2. прыму́шаны; см. изнаси́ловать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напо́р, ‑у, м.

1. Дзеянне моцнай сілы, націск. Шыбы бразгацелі пад напорам ветру. Лупсякоў. Хутка пойдуць крыгі, і не вельмі ўжо моцная перамычка можа не вытрымаць напору лёду. Броўка.

2. Рашучае, энергічнае дзеянне; напад, націск. Стрымліваць напор ворага. □ Недабіткі фашысцкай аховы адыходзяць пад напорам сілы. Брыль. // Энергічнае ўздзеянне на каго‑н. Пад дружным напорам сяброў Данік нарэшце прымушаны быў згадзіцца. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нужденный

1. прич. вы́мушаны, зму́шаны, прыму́шаны;

вы́нужденный обстоя́тельствами вы́мушаны акалі́чнасцямі;

2. прил. вы́мушаны;

вы́нужденная поса́дка ав. вы́мушаная паса́дка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

принуждённый

1. прич. прыму́шаны; зму́шаны;

2. прил. вы́мушаны, зму́шаны; (натянутый) наця́гнуты; (неестественный) ненатура́льны, шту́чны;

принуждённые мане́ры наця́гнутыя (ненатура́льныя) мане́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Надаку́чыць ’надаесці’ (Бяльк., Сл. ПЗБ), надоку́чыць ’тс’ (ТС), надакушны ’надаедлівы’ (Мат. Гом.), надакучлівы ’тс’ (Сл. ПЗБ), укр. надокучати, рус. надокука ’тое, чым дакучаюць’, надокушить ’надаесці’. Прыставачнае ўтварэнне, параўн. дакука, якое Насовіч тлумачыць як ’турботы з боку наведвальнікаў ці прасіцеляў’, дакуча́ць ’турбаваць просьбамі ці напамінкам пра што-н.’ (Нас.), што звязваюць з *kukati, гл. кукаць, кукаваць ’кукаваць’ і ’знаходзіцца ў прыгнечаным стане, у чаканні чаго-н.’: Я даўно тут кукую (= не магу адлучыцца, прымушаны знаходзіцца на месцы) (Фасмер, 2, 403; БЕР З, 87), або з *kučiti гукапераймальнага характару (Слаўскі, 3, 314–315).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)