прыме́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыме́тны прыме́тная прыме́тнае прыме́тныя
Р. прыме́тнага прыме́тнай
прыме́тнае		 прыме́тнага прыме́тных
Д. прыме́тнаму прыме́тнай прыме́тнаму прыме́тным
В. прыме́тны (неадуш.)
прыме́тнага (адуш.)		 прыме́тную прыме́тнае прыме́тныя (неадуш.)
прыме́тных (адуш.)
Т. прыме́тным прыме́тнай
прыме́тнаю		 прыме́тным прыме́тнымі
М. прыме́тным прыме́тнай прыме́тным прыме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыме́тны

1. заме́тный, приме́тный, ви́дный;

2. (замечательный) примеча́тельный, ви́дный;

~ная асо́ба — примеча́тельная (ви́дная) ли́чность;

3. заме́тный, чувстви́тельный, ощути́мый;

~нае паляпшэ́нне — заме́тное (чувстви́тельное, ощути́мое) улучше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыме́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прыкметны. Лазняк быў высокі, густы. Праз яго прадзіралася вузенькая, ледзь прыметная сцежачка, якая зелянела ўжо, зарастала свежай, сакаўной травою. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыме́тны, -ая, -ае і прыкме́тны, -ая, ае.

1. Такі, што лёгка прымеціць.

П. шрам над брывом.

Ён прыметна (прыкметна) (прысл.) пахудзеў.

2. Які выдзяляецца сярод іншых.

Ён чалавек п.

3. Які з’яўляецца прыметай, адзнакай.

П. знак.

|| наз. прыме́тнасць, -і, ж. і прыкме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкме́тнасць гл. прыметны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкме́тны гл. прыметны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкме́тны, см. прыме́тны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чны, -ая, -ае.

1. Яўны, прыметны.

Відавочная мана.

2. Бясспрэчны.

В. факт.

|| наз. відаво́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́дны, -ая, -ае.

1. Значны, важны, прыметны або выдатны, вядомы.

Віднае службовае становішча.

В. вучоны.

2. Рослы, статны.

В. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приме́тный в разн. знач. прыме́тны, разг. прыкме́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)