прымеркава́ць, -мярку́ю, -мярку́еш, -мярку́е; -мярку́й; -меркава́ны; зак.

1. што да чаго. Аднесці да якога-н. тэрміну.

П. выданне кнігі да юбілею.

2. Прыйсці ў патрэбны момант, трапіць у час.

Прымеркаваў к самаму абеду.

|| незак. прымярко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымеркава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымярку́ю прымярку́ем
2-я ас. прымярку́еш прымярку́еце
3-я ас. прымярку́е прымярку́юць
Прошлы час
м. прымеркава́ў прымеркава́лі
ж. прымеркава́ла
н. прымеркава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прымеркава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымеркава́ць сов.

1. приуро́чить; принорови́ть;

2. (прийти в нужный момент) угоди́ть;

~ва́ў к са́маму абе́ду — угоди́л к са́мому обе́ду;

3. прики́нуть;

п. на во́ка — прики́нуть на глаз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымеркава́ць, ‑мяркую, ‑мяркуеш, ‑мяркуе; зак.

1. што. Прыстасаваць да чаго‑н. (у часе, тэрміне). Прымеркаваць выданне кнігі да юбілею. Прымеркаваць адкрыццё клуба да свята.

2. Прыйсці ў патрэбны момант; трапіць у час. Прымеркаваў к самаму абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымярко́ўваць гл. прымеркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

принорови́ть сов., разг. прымеркава́ць; прыла́дзіць, прыстасава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымярко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прымеркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымеркава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прымеркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымярко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымяркоўваць — прымеркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынаго́дзіць

‘прымеркаваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прынаго́джу прынаго́дзім
2-я ас. прынаго́дзіш прынаго́дзіце
3-я ас. прынаго́дзіць прынаго́дзяць
Прошлы час
м. прынаго́дзіў прынаго́дзілі
ж. прынаго́дзіла
н. прынаго́дзіла
Загадны лад
2-я ас. прынаго́дзь прынаго́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час прынаго́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)