Verbum

анлайнавы слоўнік

прылі́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылі́чваць несов.

1. присчи́тывать, причисля́ть;

2. (зачислять) причисля́ть;

3. (относить к числу кого-, чего-л.) причисля́ть;

1-3 см. прылічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылічы́ць, -ічу́, -ічыш, -ічыць; -ічаны; зак.

1. каго-што. Дадаць пры падліку.

П. працэнты да капіталу.

2. каго (што). Назначыць куды-н. для адбывання службы (спец.).

П. навабранцаў да воінскай часці.

3. каго-што. Аднесці да ліку каго-, чаго-н.

П. да выдатных даследчыкаў.

|| незак. прылі́чваць, -аю, -аеш, -ае і прыліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присчи́тывать несов. прылі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прылічваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліча́ць несов., см. прылі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прылічваць — прылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырахо́ўваць несов., разг., см. прылі́чваць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

причисля́ть несов., в разн. знач. прылі́чваць, прыліча́ць;

причисля́ть проце́нты к капита́лу прылі́чваць (прыліча́ць) працэ́нты да капіта́лу;

причисля́ть к во́инской ча́сти прылі́чваць (прыліча́ць) да во́інскай ча́сці;

причисля́ть к выдаю́щимся учёным прылі́чваць (прыліча́ць) да выда́тных вучо́ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)