Verbum

zúzählen

vt прылі́чваць

zúrechnen

vt

1) прылі́чваць; прыбаўля́ць; налі́чваць (працэнты)

2) (D) прылі́чваць, адно́сіць (каго-н. да каго-н., чаго-н.)

3) (D) прыпі́сваць (памылку і г.д. каму-н.)

réchnen

1.vi

1) лічы́ць, вылі́чваць;

im Kopf ~ падлі́чваць у галаве́;

von héute an geréchnet пачына́ючы з сённяшняга дня

2) (auf A) разлі́чваць, спадзява́цца (на каго-н., на што-н.)

3) (mit D) лічы́цца (з кім-н., з чым-н.)

2. vt

1) раша́ць, вылі́чваць, падлі́чваць

2) (zu D) прылі́чваць (да каго-н., да чаго-н.);

das muss man ihm zur Éhre ~ гэ́та ро́біць яму́ го́нар;

j-m etw. zum [als] Verdíenst ~ ста́віць каму́-н. што-н. у заслу́гу

zählen

1.

vt

1) лічы́ць

2) налі́чваць

die Stadt zählt éine Millión Éinwohner — го́рад налі́чвае мільён жыхаро́ў

3) (zu D) лічы́ць (каго-н. кім-н., што-н. чым-н.); прылі́чваць, адно́сіць (каго-н. да каго-н., што-н да чаго-н.)

2.

vi

1) лічы́ць

von eins bis húndert ~ — лічы́ць ад аднаго́ да ста

2) лічы́цца, ісці́ ў лік

das zählt nicht — гэ́та не лі́чыцца

3) (zu D, unter A) лічы́цца (кім-н., чым-н.)

er zählt zu den bésten Schülern — ён лі́чыцца адны́м з ле́пшых ву́чняў

4) (auf A) разлі́чваць (на каго-н., на што-н.)