прылята́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прылята́ю прылята́ем
2-я ас. прылята́еш прылята́еце
3-я ас. прылята́е прылята́юць
Прошлы час
м. прылята́ў прылята́лі
ж. прылята́ла
н. прылята́ла
Загадны лад
2-я ас. прылята́й прылята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прылята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылята́ць несов.

1. прилета́ть;

2. разг. (бегом) прилета́ть, приноси́ться, прибега́ть;

1, 2 см. прыляце́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыляцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыляце́ць, -лячу́, -ляці́ш, -ляці́ць; -ляці́м, -лецяце́, -ляця́ць; -ляці́; зак.

Лецячы (у 1 і 2 знач.), прыбыць, дасягнуць чаго-н.

Шпакі прыляцелі.

Хлопчык прыляцеў з трывожнай весткай.

|| незак. прылята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прылёт, -у, М -лёце, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прилета́ть несов. прылята́ць; імча́цца; прыбяга́ць; прыязджа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылёт, ‑у, М ‑лёце, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прылятаць — прыляцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залё́тваць

‘час ад часу прылятаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. залё́тваю залё́тваем
2-я ас. залё́тваеш залё́тваеце
3-я ас. залё́твае залё́тваюць
Прошлы час
м. залё́тваў залё́твалі
ж. залё́твала
н. залё́твала
Загадны лад
2-я ас. залё́твай залё́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час залё́тваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

припа́рхивать несов., разг.

1. (прилетать) прылята́ць;

2. (взлетать) узлята́ць (час ад ча́су), падлята́ць (час ад ча́су); см. припорхну́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадстава́ць, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце, ‑стаюць; зак.

1. Адстаць — пра ўсіх, многіх. Многія бегуны паадставалі. Вучні паадставалі па матэматыцы.

2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Перастаць шчыльна прылятаць — пра ўсё, многае. Здаецца, паехаў бы дамоў ды так прытупнуў на чыім-небудзь вяселлі, каб аж падэшвы ў ботах паадставалі... Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)