прыклё́пка

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыклё́пка
Р. прыклё́пкі
Д. прыклё́пцы
В. прыклё́пку
Т. прыклё́пкай
прыклё́пкаю
М. прыклё́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыклё́пка

‘тое, што прыкляпана’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыклё́пка прыклё́пкі
Р. прыклё́пкі прыклё́пак
Д. прыклё́пцы прыклё́пкам
В. прыклё́пку прыклё́пкі
Т. прыклё́пкай
прыклё́пкаю		 прыклё́пкамі
М. прыклё́пцы прыклё́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыклёпка ж., в разн. знач. приклёпка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыклёпваць — прыкляпаць.

2. Р мн. ‑пак. Тое, што прыкляпана. Прыклёпка адвалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і -ляплю́, -ле́плеш, -ле́пле; -а́ны; зак., што.

Прымацаваць пры дапамозе клёпкі.

|| незак. прыклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыклёпванне, -я, н. і прыклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приклёпка ж., техн.

1. (действие) прыклёпванне, -ння ср., прыклёпка, -кі ж.;

2. (то, что приклёпано) прыклёпка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыклёп, прыклёпка, пры́клеп, пры́кляп ’падстава, прычына, зачэпка; удзел у якой-небудзь справе толькі для бачнасці’ (ваўк., Арх. Федар.; дзярж., Нар. сл.; сакол., Стан.), для (дзеля) прыклёпу ’для бачнасці, для прыліку’ (слонім., Нар. словатв.; Нар. Гом.). Утварэнні ад кляпа́ць ’паклёпнічаць’ (гл.; канстатуецца яшчэ праславянская даўніна гэтага значэння) < прасл. *klepati гукапераймальнага характару (ЭССЯ, 10, 7–9) з далейшым развіццём семантыкі, часткова абумоўленым значэннем непаўнаты дзеяння, якая ўтрымліваецца ў прэфіксе. Параўн. таксама Варбат, SlW, 155. Станкевіч (Зб. тв., 2, 182) лічыць слова адпаведнікам польск. pretekst, рус. повод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)