прыка́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыка́чванне
Р. прыка́чвання
Д. прыка́чванню
В. прыка́чванне
Т. прыка́чваннем
М. прыка́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыка́чванне ср., в разн. знач. прика́тывание, прика́тка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыка́чванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкачваць — прыкачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прика́тка ж. прыка́чванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́тывание спец. прыка́чванне, -ння ср.; см. прика́тывать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)