прызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз¹.
П. рэспубліканскага першынства.
|| ж. прызёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. прызёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прызё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прызё́р |
прызё́ры |
| Р. |
прызё́ра |
прызё́раў |
| Д. |
прызё́ру |
прызё́рам |
| В. |
прызё́ра |
прызё́раў |
| Т. |
прызё́рам |
прызё́рамі |
| М. |
прызё́ру |
прызё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прызёр, ‑а, м.
Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз 1. Прызёр Спартакіяды народаў СССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
призёр спорт. прызёр, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прызёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жан. да прызёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зо́лата, -а, М -лаце, н.
1. Высакародны метал жоўтага колеру, які ўжыв. як мера каштоўнасцей і ў каштоўных вырабах.
Чыстае з.
Не ўсё з., што блішчыць (прыказка). Чырвонае з.
Чорнае з. (пра нафту). Белае з. (пра бавоўну).
2. зб. Манеты або вырабы з гэтага металу.
Купіць рэч за з.
Хадзіць у золаце.
Заваяваць з. на алімпіядзе (залаты медаль; разм.).
3. Пазалочаныя шаўковыя ніткі.
Шыць золатам.
4. перан. Пра таго (тое), што вылучаецца добрай якасцю, вартасцю (ужыв. таксама як ласк. зварот).
Чалавек ён — з.!
З. ты маё!
|| памянш.-ласк. зо́латка, -а, н. (да 4 знач.) і зо́латца, -а, н. (да 4 знач.).
|| прым. залаты́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).
З. пясок.
З. запас.
З. прызёр (хто атрымаў залаты медаль). Залатыя горы абяцаць каму-н. (абяцаць вялікія даброты, багацце).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)