прызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз¹.

П. рэспубліканскага першынства.

|| ж. прызёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. прызёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прызё́р прызё́ры
Р. прызё́ра прызё́раў
Д. прызё́ру прызё́рам
В. прызё́ра прызё́раў
Т. прызё́рам прызё́рамі
М. прызё́ру прызё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызёр м. призёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызёр, ‑а, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз ​1. Прызёр Спартакіяды народаў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызёр м спарт Préisträger m -, -, Préisgekrönte (sub) m,f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прызёр

(фр. priseur)

удзельнік спаборніцтваў, які атрымаў прыз​1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прызёр

(фр. priseur)

удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

призёр спорт. прызёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prizewinner [ˈpraɪzwɪnə] n. прызёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прызёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да прызёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)