прыгу́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што, чаго і без дап.
Каштуючы што-н., толькі дакрануцца губамі.
Толькі прыгубіла і паставіла чарку.
|| незак. прыгу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыгу́біць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгу́блю |
прыгу́бім |
| 2-я ас. |
прыгу́біш |
прыгу́біце |
| 3-я ас. |
прыгу́біць |
прыгу́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыгу́біў |
прыгу́білі |
| ж. |
прыгу́біла |
| н. |
прыгу́біла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыгу́біўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыгубі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгублю́ |
прыгу́бім |
| 2-я ас. |
прыгубі́ш |
прыгу́біце |
| 3-я ас. |
прыгу́біць |
прыгу́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыгубі́ў |
прыгубі́лі |
| ж. |
прыгубі́ла |
| н. |
прыгубі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыгу́б |
прыгу́бце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыгубі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыгубі́ць сов., обл. погуби́ть; угро́бить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыгу́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што, чаго і без дап.
Прыклаўшы да вуснаў, крыху адпіць (звычайна віна або іншага напітку); пакаштаваць. Марынка прыгубіла шклянку і памкнулася паставіць яе, але, кінуўшы спадылба позірк на Паходню, выпіла да дна. Хадкевіч. Бацька выпіў гарэлку, а маці прыгубіла піва. Брыль. Хлопцы і гаспадар выпілі па поўнаму кубку, а гаспадыня толькі прыгубіла. Пальчэўскі.
прыгубі́ць, ‑гублю́, ‑гу́біш, ‑гу́біць; зак., каго-што.
Абл. Прывесці да пагібелі, загубіць. [Андрэй:] — Я з братам біўся калі, як гаспадарку дзялілі, ці што? Я яго абязвечыў, я яго прыгубіў? Чорны. [Ціток:] І-і-і, ты ж, братачка, мяне прыгубіш. Дзе я табе вазьму такія грошы? Каб рублёў з дваццаць, то яшчэ была б гаворка. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыгу́біць ’прыклаўшы да вуснаў, крыху адпіць’ (ТСБМ). Улічваючы адсутнасць фіксацый у жывой мове, трэба меркаваць, што тут, як, дарэчы, і ва ўкр. пригу́бити ’прыклаўшы да вуснаў, крыху адпіць (звычайна гарэлкі, віна); пакаштаваць’ — запазычанне з рус. пригу́би́ть ’тс’. Магчыма, звязана з нагбо́м (піць), гл.
Прыгубі́ць ’прывесці да страт’ (ТС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад губі́ць/губля́ць (якое таксама да прасл. *gubiti) ’страчваць’ з семантыкай ’непаўнаты, слабой меры дзеяння’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пригу́бить сов. прыгу́біць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыгу́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыгу́біць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыгубля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прыгу́біць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыгу́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыгу́біць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)