прыго́рбіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыго́рблюся |
прыго́рбімся |
| 2-я ас. |
прыго́рбішся |
прыго́рбіцеся |
| 3-я ас. |
прыго́рбіцца |
прыго́рбяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыго́рбіўся |
прыго́рбіліся |
| ж. |
прыго́рбілася |
| н. |
прыго́рбілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыго́рбіся |
прыго́рбіцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыго́рбіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыго́рбіцца сов. сго́рбиться, ссуту́литься
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыго́рбіцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.
Згорбіцца, ссутуліцца (ад старасці, немачы). Бацька вельмі схуднеў, неяк змізарнеў і з твару і з постаці, прыгорбіўся, як бы ім завалодала старасць. Сабаленка. Васіль таксама крыху прыгорбіўся — так ходзяць усе сталыя людзі. Мележ. // Трохі прыгнуцца. І чаго ён смяецца, гэты Косцік?.. А-а, нягоднік, таўхануў рукой бярозку, а сам хуценька нізка прыгорбіўся. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)