прыго́рбіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыго́рблюся прыго́рбімся
2-я ас. прыго́рбішся прыго́рбіцеся
3-я ас. прыго́рбіцца прыго́рбяцца
Прошлы час
м. прыго́рбіўся прыго́рбіліся
ж. прыго́рбілася
н. прыго́рбілася
Загадны лад
2-я ас. прыго́рбіся прыго́рбіцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прыго́рбіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыго́рбіцца сов. сго́рбиться, ссуту́литься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́рбіцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Згорбіцца, ссутуліцца (ад старасці, немачы). Бацька вельмі схуднеў, неяк змізарнеў і з твару і з постаці, прыгорбіўся, як бы ім завалодала старасць. Сабаленка. Васіль таксама крыху прыгорбіўся — так ходзяць усе сталыя людзі. Мележ. // Трохі прыгнуцца. І чаго ён смяецца, гэты Косцік?.. А-а, нягоднік, таўхануў рукой бярозку, а сам хуценька нізка прыгорбіўся. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́рбіцца éinen krúmmen Rücken máchen; éinen krúmmen Rücken bekómmen* (стаць згорбленым)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)