прыгаі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгаю́ |
прыго́ім |
| 2-я ас. |
прыго́іш |
прыго́іце |
| 3-я ас. |
прыго́іць |
прыго́яць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыгаі́ў |
прыгаі́лі |
| ж. |
прыгаі́ла |
| н. |
прыгаі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыгаі́ |
прыгаі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыгаі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыгаі́ць сов., разг. (рану) подлечи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыгаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.
Разм. Загаіць няпоўнасцю, трохі; падгаіць. Прыгаіць раны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)