прыгаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.
Разм. Загаіць няпоўнасцю, трохі; падгаіць. Прыгаіць раны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)