прыга́дваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыга́дваю прыга́дваем
2-я ас. прыга́дваеш прыга́дваеце
3-я ас. прыга́двае прыга́дваюць
Прошлы час
м. прыга́дваў прыга́двалі
ж. прыга́двала
н. прыга́двала
Загадны лад
2-я ас. прыга́двай прыга́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыга́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыга́дваць несов.

1. вспомина́ть, припомина́ть;

2. напомина́ть;

3. упомина́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыга́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыгадаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Прыпомніць, узнавіць у памяці.

П. падрабязнасці здарэння.

2. каго-што. Напомніць, навесці на ўспамін.

Гэта пісьмо прыгадала мне мінулае.

3. што і каму. Прыпомніць зробленае кім-н., каб адпомсціць, пакараць за гэта (разм.).

Мы гэта табе яшчэ прыгадаем!

|| незак. прыга́дваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вспомина́ть несов. успаміна́ць, прыга́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припомина́ть несов. прыпаміна́ць, нага́дваць, прыга́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыга́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыгадваць — прыгадаць і прыгадвацца — прыгадацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыга́двацца несов.

1. вспомина́ться, припомина́ться;

2. страд. вспомина́ться, припомина́ться; напомина́ться; упомина́ться; см. прыга́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пі́льма ’налягаючы, прымушаючы, настойваючы’ (Нас.). З пільна, якое з піліць? ’прымушаць, настойваць’, ’часта прыгадваць, гаварыць, “дзяўбеш” (гл.), або са спалучэння *пічьма піліць, што перадае інтэнаўнасць дзеяння таго ж дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыця́міць ’уважліва паглядваць, прымячаць’; ’прыпамінаць, прыгадваць’ (Нас., Байк. і Некр., Др.-Падб.), прыця́мляць, прыця́мліваць ’прымячаць’ (Нік. Очерки), прыця́мны ’прыметны’; ’памятны’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), прыця́мна ’прыметна’; ’помніцца, уяўляецца ў думках’, прыця́м ’заметка, прыкмета’ (Нас., Байк. і Некр.), пры́цям ’тс’ (Байк. і Некр.), прыцямка ’заметка’ (Яруш.). Да цям, ця́міць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)