прывіццё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прывіццё́ |
| Р. |
прывіцця́ |
| Д. |
прывіццю́ |
| В. |
прывіццё́ |
| Т. |
прывіццём |
| М. |
прывіцці́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прывіццё ср. приви́тие;
п. на́выкаў — приви́тие на́выков
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывіццё, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывіваць — прывіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыві́ць, -ыўю́, -ыўе́ш, -ыўе́; -ыўём, -ыўяце́, -ыўю́ць; -віў, -віла́, -ло́; -ві; -віты; зак., што каму.
Прымусіць засвоіць, зрабіць звычайным.
П. культурныя навыкі.
|| незак. прывіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прывіццё, -я́, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приви́тие
1. прышчэ́пліванне, -ння ср., мн. нет;
2. перен. прывіццё, -цця́ ср., мн. нет, прывіва́нне, -ння ср., мн. нет; см. привива́ниеI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навуча́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. навучаць — навучыць (у 1 знач.). // Прывіццё якіх‑н. ведаў, навыкаў. Працэс навучання. Політэхнічнае навучанне.
2. Разм. Парада павучальнага характару. — Ты можа б кінуў ужо чытаць мне свае навучанні?.. — гнеўна кінула.. [Лена] вачамі на брата і выйшла. Лынькоў. [Крысціна] цвёрда памятала матчына навучанне. Васілевіч.
•••
Вочнае навучанне — навучанне з пастаянным наведваннем заняткаў (у адрозненне ад завочнага).
Ланкастэрская сістэма навучання гл. сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)