прывіле́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывіле́йны прывіле́йная прывіле́йнае прывіле́йныя
Р. прывіле́йнага прывіле́йнай
прывіле́йнае		 прывіле́йнага прывіле́йных
Д. прывіле́йнаму прывіле́йнай прывіле́йнаму прывіле́йным
В. прывіле́йны (неадуш.)
прывіле́йнага (адуш.)		 прывіле́йную прывіле́йнае прывіле́йныя (неадуш.)
прывіле́йных (адуш.)
Т. прывіле́йным прывіле́йнай
прывіле́йнаю		 прывіле́йным прывіле́йнымі
М. прывіле́йным прывіле́йнай прывіле́йным прывіле́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывіле́йны (дающий привилегии) привилегиро́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привилегиро́ванный прывілеява́ны, прывіле́йны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывіле́йнасць ж. привилегиро́ванность; см. прывіле́йны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)