прывярну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывярну́ прыве́рнем
2-я ас. прыве́рнеш прыве́рнеце
3-я ас. прыве́рне прыве́рнуць
Прошлы час
м. прывярну́ў прывярну́лі
ж. прывярну́ла
н. прывярну́ла
Загадны лад
2-я ас. прывярні́ прывярні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прывярну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывярну́ць сов.

1. привороти́ть;

п. ка́мень да пло́та — привороти́ть ка́мень к забо́ру;

2. (повернув, подъехать) привороти́ть, приверну́ть;

3. приворожи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне; зак., каго-што.

1. Павярнуўшы, прыперці, прыхіліць да чаго‑н.; прываліць. Прывярнуць камень да плота. □ Бацька прывярнуў к сцяне падважнік. Чорны.

2. Разм. Тое, што і прываражыць. Дамянік просіць варажбітку, якая з’яўляецца ўвасабленнем лёсу, прывярнуць да яго Ганну. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прывярну́ць ’павярнуўшы, прыперці, прыхіліць да чаго-небудзь; прываліць; зачараваць, прываражыць’ (ТСБМ, Янк. 2), ’прыкідаць, прываліць, накіраваць статак да чаго-небудзь’ (Янк. 2), прыверня́ць ’прывальваць’ (ТС). Да вярну́ць (гл.). Адносна значэння ’зачараваць, прываражыць’ гл. прываро́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прываро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́рнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прывярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привороти́ть сов.

1. разг. прывярну́ць;

привороти́ть ка́мень к стене́ прывярну́ць ка́мень да сцяны́;

2. прост. (повернув, подъехать) прывярну́ць, падвярну́ць;

привороти́ть к крыльцу́ прывярну́ць (падвярну́ць) да га́нка;

3. (пристать к берегу) прыста́ць, прыча́ліць;

4. уст., прост. прычарава́ць, прываражы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приверну́ть сов.

1. в разн. знач. прыкруці́ць, мног. папрыкру́чваць;

приверну́ть га́йку прыкруці́ць га́йку;

приверну́ть фити́ль в ла́мпе прыкруці́ць кнот у ля́мпе;

2. воен. прывярну́ць;

приверну́ть носки́ прывярну́ць наскі́;

3. разг. (повернув, подъехать к чему-л.) прывярну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прываро́чваць несов.

1. привора́чивать;

2. привора́чивать;

3. привора́живать;

1-3 см. прывярну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́рнуты

1. приворо́ченный;

2. приворо́ченный, привёрнутый;

3. приворожённый;

1-3 см. прывярну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)