прывя́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывя́лены прывя́леная прывя́ленае прывя́леныя
Р. прывя́ленага прывя́ленай
прывя́ленае		 прывя́ленага прывя́леных
Д. прывя́ленаму прывя́ленай прывя́ленаму прывя́леным
В. прывя́лены (неадуш.)
прывя́ленага (адуш.)		 прывя́леную прывя́ленае прывя́леныя (неадуш.)
прывя́леных (адуш.)
Т. прывя́леным прывя́ленай
прывя́ленаю		 прывя́леным прывя́ленымі
М. прывя́леным прывя́ленай прывя́леным прывя́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывя́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывя́лены прывя́леная прывя́ленае прывя́леныя
Р. прывя́ленага прывя́ленай
прывя́ленае		 прывя́ленага прывя́леных
Д. прывя́ленаму прывя́ленай прывя́ленаму прывя́леным
В. прывя́лены (неадуш.)
прывя́ленага (адуш.)		 прывя́леную прывя́ленае прывя́леныя (неадуш.)
прывя́леных (адуш.)
Т. прывя́леным прывя́ленай
прывя́ленаю		 прывя́леным прывя́ленымі
М. прывя́леным прывя́ленай прывя́леным прывя́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывя́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывя́лены прывя́леная прывя́ленае прывя́леныя
Р. прывя́ленага прывя́ленай
прывя́ленае		 прывя́ленага прывя́леных
Д. прывя́ленаму прывя́ленай прывя́ленаму прывя́леным
В. прывя́лены (неадуш.)
прывя́ленага (адуш.)		 прывя́леную прывя́ленае прывя́леныя (неадуш.)
прывя́леных (адуш.)
Т. прывя́леным прывя́ленай
прывя́ленаю		 прывя́леным прывя́ленымі
М. прывя́леным прывя́ленай прывя́леным прывя́леных

Кароткая форма: прывя́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывя́лены привя́ленный, слегка́ провя́ленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прывяліць.

2. у знач. прым. Злёгку правялены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)