прыве́тлівы, -ая, -ае.

Добразычлівы, гасцінны, ветлівы.

П. гаспадар.

Прыветліва (прысл.) сустрэць гасцей.

|| наз. прыве́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыве́тлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыве́тлівы прыве́тлівая прыве́тлівае прыве́тлівыя
Р. прыве́тлівага прыве́тлівай
прыве́тлівае		 прыве́тлівага прыве́тлівых
Д. прыве́тліваму прыве́тлівай прыве́тліваму прыве́тлівым
В. прыве́тлівы (неадуш.)
прыве́тлівага (адуш.)		 прыве́тлівую прыве́тлівае прыве́тлівыя (неадуш.)
прыве́тлівых (адуш.)
Т. прыве́тлівым прыве́тлівай
прыве́тліваю		 прыве́тлівым прыве́тлівымі
М. прыве́тлівым прыве́тлівай прыве́тлівым прыве́тлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыве́тлівы приве́тливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Добразычлівы, гасцінны; ветлівы. Крышачку ўзрушаныя, узаемна прыветлівыя, настаўнікі жартамі сустракалі кожнага свайго калегу. Шамякін. // Які выяўляе добразычлівасць, гасціннасць. Прыветлівая ўсмешка. Прыветлівыя словы. □ Малады настаўнік з прыветлівым тварам і вясёлым, добрым смехам адразу спадабаўся Міхасю. Колас. // перан. Які прыцягвае, вабіць да сябе. Святлом прыветлівым, знаёмым [агні інтэрната] Мігаюць, вабячы здалёк. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́мна-прыве́тлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́мна-прыве́тлівы су́мна-прыве́тлівая су́мна-прыве́тлівае су́мна-прыве́тлівыя
Р. су́мна-прыве́тлівага су́мна-прыве́тлівай
су́мна-прыве́тлівае		 су́мна-прыве́тлівага су́мна-прыве́тлівых
Д. су́мна-прыве́тліваму су́мна-прыве́тлівай су́мна-прыве́тліваму су́мна-прыве́тлівым
В. су́мна-прыве́тлівы (неадуш.)
су́мна-прыве́тлівага (адуш.)		 су́мна-прыве́тлівую су́мна-прыве́тлівае су́мна-прыве́тлівыя (неадуш.)
су́мна-прыве́тлівых (адуш.)
Т. су́мна-прыве́тлівым су́мна-прыве́тлівай
су́мна-прыве́тліваю		 су́мна-прыве́тлівым су́мна-прыве́тлівымі
М. су́мна-прыве́тлівым су́мна-прыве́тлівай су́мна-прыве́тлівым су́мна-прыве́тлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыве́тны, см. прыве́тлівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приве́тливый прыве́тлівы, ве́тлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приве́тный уст. прыве́тлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́тлівы ’ласкавы, далікатны, прыветлівы’ (БРС, КТС, Бяльк.), сюды ж вытворныя: ветліва (БРС, Гарэц., Яруш., КТС, Бяльк.), ветлівасць ’уласцівасць ветлівага чалавека’ (БРС, Гарэц., Яруш., КТС), укр. вітли́вий, паўд.-рус. ве́тливий ’прыветлівы, ласкавы; развязны, гаваркі’. У іншых слав. мовах не адзначаецца. Усходнеславянскае ўтварэнне ад ветлы (< větъ‑lъ) і суф. ‑ivъ, хаця ўжо ў ст.-слав. мове гэты суфікс успрымаецца, як ‑livъ (Сялішчаў, Старосл. яз., 2, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыве́тны, ‑ая.

Тое, што і прыветлівы. Сухенькая, тоненькая, як былінка, .. але якая прыветная і ласкавая была гэтая бабулька! Чарнышэвіч. Нават гэты пануры лес крыху праясніўся і меў больш прыветны выгляд. Колас. Вось і школа. У знаёмым акне гарыць прыветны агеньчык. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)