прыбудо́ва, -ы, ж.
1. гл. прыбудаваць.
2. мн. -ы, -до́ў. Прыбудаваны будынак.
Драўляная п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыбудо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыбудо́ва |
прыбудо́вы |
| Р. |
прыбудо́вы |
прыбудо́ў |
| Д. |
прыбудо́ве |
прыбудо́вам |
| В. |
прыбудо́ву |
прыбудо́вы |
| Т. |
прыбудо́вай
прыбудо́ваю |
прыбудо́вамі |
| М. |
прыбудо́ве |
прыбудо́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыбудо́ва ж., в разн. знач. пристро́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыбудо́ва, ‑ы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыбудоўваць — прыбудаваць.
2. Прыбудаваны будынак да асноўнай пабудовы. Сталярня знаходзілася на калгасным двары ў прыбудове да кузні. Рылько. Сухія домікі і розныя гаспадарчыя прыбудовы пры іх гарэлі, як смольныя кучы буралому. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыбудо́ва, прыбудо́ўка ’прыбудаваны будынак да асноўвай пабудовы’ (Гарэц., Інстр. 1, Янк. 2, ТСБМ; смарг., баран., швянч., Сл. ПЗБ), ’прыбудоўка да хаты або хлява, пуні для дроў; павець’ (Шушк.), прыбудуо́вка ’тс’ (беласт., Сл. ПЗБ), прыбудо́віна ’прыбудова (прыбудаваны будынак)’ (Нар. Гом.), прыбудава́ньня, прыбудува́ньня (Бяльк.), прыбуды́нак ’прыбудаванае памяшканне’ (Байк. і Некр.). Утвораны ад дзеяслова прыбудава́ць, да будава́ць (гл.). Больш слушна, аднак, меркаванне Лер-Сплавінскага (Studia, 184–185) аб першасным характары польскай дзеяслоўна-назоўнікавай пары przybudować — przybudówka, адкуль формы без прэфікса. Такім чынам, прыбудо́ўка таксама запазычана з польскай, а форма прыбудо́ва з’яўляецца другасным уласнабеларускім ўтварэннем, параўн. укр. прибудо́ва ’прыбудова’, прибудо́вати, прибуду́вати ’прыбудоўваць, прыбудаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.
Пабудаваць у дадатак да чаго-н.
П. трысцен да хаты.
|| незак. прыбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыбудо́ва, -ы, ж. і прыбудо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прысце́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Бакавая прыбудова.
Размясціцца ў прысценку.
|| прым. прысце́начны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трысце́н, -а, мн. -ы, -аў, м. і трысце́нь, -я, мн. -і, -яў, м.
Прыбудова да хаты і пад. з трох сцен.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приру́б м., обл., спец. прыбудо́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
флі́гель, -я, мн. -і, -яў, м.
Жылая прыбудова пры галоўным будынку, а таксама невялікі дом на двары вялікага будынка.
|| прым. флі́гельны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)