прыбаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыбаўля́ю прыбаўля́ем
2-я ас. прыбаўля́еш прыбаўля́еце
3-я ас. прыбаўля́е прыбаўля́юць
Прошлы час
м. прыбаўля́ў прыбаўля́лі
ж. прыбаўля́ла
н. прыбаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. прыбаўля́й прыбаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыбаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыбаўля́ць несов., в разн. знач. прибавля́ть; см. прыба́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прыбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак.

1. каго-што і чаго. Даць, пакласці, зрабіць, сказаць у дадатак да чаго-н.

П. дзвесце рублёў.

П. цукру ў ягады.

П. да сказанага.

2. чаго. Павялічыць памер, колькасць, хуткасць чаго-н.

П. грошай.

П. кроку.

◊

Прыбавіць у вазе (разм.) — патаўсцець, стаць цяжэйшым.

|| незак. прыбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыбаўле́нне, -я, н. і прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбаўля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да прыбавіцца.

2. Зал. да прыбаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Станавіцца цяжэйшым, прыбаўляць у вазе.

Мокрае адзенне цяжэе.

2. Адчуваць стомленасць, цяжкасць.

Рукі і ногі цяжэюць.

|| зак. ацяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і пацяжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наддава́ть несов., прост. наддава́ць, паддава́ць; (прибавлять) прыбаўля́ць, дадава́ць; см. надда́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добавля́ть несов.

1. дабаўля́ць; прыбаўля́ць;

2. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыбаўляць — прыбавіць і стан паводле знач. дзеясл. прыбаўляцца — прыбавіцца.

2. Тое, што прыбаўлена, прыбавілася. Добрага прыбаўлення вагі жывёлы дабіваюцца ў гэтым годзе жывёлаводы адкормачнага комплексу саўгаса «Дземехі» Рэчыцкага раёна. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прибавля́ть несов.

1. (добавлять) дадава́ць, дабаўля́ць;

2. (увеличивать) прыбаўля́ць; павялі́чваць (што);

3. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;

4. (в весе) разг. прыбаўля́ць, прыбаўля́цца, прыбыва́ць;

5. перен. (преувеличивать) разг. перабо́льшваць, перавялі́чваць; (привирать) прыхлу́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)