прыаса́міцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыаса́млюся |
прыаса́мімся |
| 2-я ас. |
прыаса́мішся |
прыаса́міцеся |
| 3-я ас. |
прыаса́міцца |
прыаса́мяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыаса́міўся |
прыаса́міліся |
| ж. |
прыаса́мілася |
| н. |
прыаса́мілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыаса́мся |
прыаса́мцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыаса́міўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыаса́міцца ’прыняць самавіты выгляд; адчуць уласную сілу; выпрастацца; фарсіста прыбрацца’ (Нас.). Да зафіксаванага там жа аса́міцца (гл.), аса́місты — народнаэтымалагічнага пераасэнсавання (пад уплывам сам) слова аса́ністы. Параўн. аналагічнае рус. дыял. приоса́миться ’падбадзёрыцца, прыняць паважны выгляд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)