прыадзе́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыадзе́нуся |
прыадзе́немся |
| 2-я ас. |
прыадзе́нешся |
прыадзе́нецеся |
| 3-я ас. |
прыадзе́нецца |
прыадзе́нуцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыадзе́ўся |
прыадзе́ліся |
| ж. |
прыадзе́лася |
| н. |
прыадзе́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыадзе́нься |
прыадзе́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыадзе́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыадзе́цца сов. приоде́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыадзе́цца, ‑адзенуся, ‑адзенешся, ‑адзенецца; зак.
Разм. Набыць сабе адзежу; абзавесціся адзежай. [Галя] дзяжурыла ў вайсковай бальніцы пры тэлефоне; там і кармілі яе, і прыадзелася трохі. Брыль. [Бацька] дастаў з кішэні кашалёк, сказаў: — Бяры, Іван... Табе прыйдзецца трэба. А стрэльба пачакае. Гроднеў. // Адзецца лепш, чым звычайна, адзецца па-святочнаму. Выпускнікі прыадзеліся і з нейкім асабліва радасным пачуццём на сэрцы сядзелі ў пярэдніх радах. С. Александровіч. Уладусь памыўся, прыадзеўся і чакаў свайго дружбака. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыадзе́ць, -е́ну, -е́неш, -е́не; -е́нь; -е́ты; зак., каго (што).
Адзець у добрае адзенне, прыбраць (разм.).
П. дзяўчыну.
|| звар. прыадзе́цца, -е́нуся, -е́нешся, -е́нецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поприоде́ться прыадзе́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приоде́ться прыадзе́цца; (принарядиться) прыбра́цца, мног. папрыбіра́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыхаху́ліцца ’хутка і з большага прывесці сябе ў парадак’ (Янк. 3.), прыхухо́ліцца ’прыхарашыцца, прыбрацца, прыадзецца’ (Нар. Гом.). Рус. смал. прихаху́литься ’прыадзецца неакуратна, абы-як, спехам’, укр. прихаху́литися ’прыадзецца, прыбрацца’, прихаху́лити ’прыбраць, прыадзець, выстраіць’; ’прыбраць, упрыгожыць, навесці парадак, чысціню’. Таксама як ў рус. хохо́ниться ’прыбірацца’, хохо́нить ’прыбіраць’, хохо́ня ’франт’, для якіх Фасмер (4, 272) дапускае гукапераймальнае паходжанне. Прыставачнае ўтварэнне, у аснове якога рэдуплікацыя выклічніка ха (гл.). Сюды ж, відаць, з далейшым развіццём семантыкі прыхаху́ліць ’забіць’ (пух., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)