пруцяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пруцяны́ пруцяна́я пруцяно́е пруцяны́я
Р. пруцяно́га пруцяно́й
пруцяно́е		 пруцяно́га пруцяны́х
Д. пруцяно́му пруцяно́й пруцяно́му пруцяны́м
В. пруцяны́ (неадуш.)
пруцяно́га (адуш.)		 пруцяну́ю пруцяно́е пруцяны́я (неадуш.)
пруцяны́х (адуш.)
Т. пруцяны́м пруцяно́й
пруцяно́ю		 пруцяны́м пруцяны́мі
М. пруцяны́м пруцяно́й пруцяны́м пруцяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пруцяны́ прутяно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пруцяны́, ‑ая, ‑ое.

Зроблены з прутоў (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прут, -а, М пру́це, мн. пруты́, -о́ў, м.

1. Тонкая палка без сучча.

Асінавы п.

2. Тонкі металічны стрыжань, кавалак дроту.

Жалезны п.

|| памянш. пруто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. і пру́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. прутко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і пруцяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Прутковы каркас.

Пруцяная агароджа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прутяно́й з дубцо́ў, пруцяны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пруця́нка ’кошык з прутоў’ (Касп.). Дэрыват ад прым. пруця́ны < прут.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)