пруцяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пруцяны́ пруцяна́я пруцяно́е пруцяны́я
Р. пруцяно́га пруцяно́й
пруцяно́е		 пруцяно́га пруцяны́х
Д. пруцяно́му пруцяно́й пруцяно́му пруцяны́м
В. пруцяны́ (неадуш.)
пруцяно́га (адуш.)		 пруцяну́ю пруцяно́е пруцяны́я (неадуш.)
пруцяны́х (адуш.)
Т. пруцяны́м пруцяно́й
пруцяно́ю		 пруцяны́м пруцяны́мі
М. пруцяны́м пруцяно́й пруцяны́м пруцяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)