пруця́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пруця́нка пруця́нкі
Р. пруця́нкі пруця́нак
Д. пруця́нцы пруця́нкам
В. пруця́нку пруця́нкі
Т. пруця́нкай
пруця́нкаю		 пруця́нкамі
М. пруця́нцы пруця́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пруця́нка ’кошык з прутоў’ (Касп.). Дэрыват ад прым. пруця́ны < прут.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)