пруто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пруто́к пруткі́
Р. прутка́ прутко́ў
Д. прутку́ прутка́м
В. пруто́к пруткі́
Т. прутко́м прутка́мі
М. прутку́ прутка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пруто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. гл. прут.

2. Вязальная спіца.

|| прым. прутко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пруто́к спец. пруто́к, -тка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пруто́к, -тка́ м.

1. (для вязанья) пруто́к, спи́ца ж., игла́ ж.;

2. (уменьш. к прут) пру́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пруто́к, ‑тка, м.

1. Памянш. да прут.

2. Вязальная ігла (доўгая і не вострая). Спрытна перабіраючы пруткамі, .. [цётка Мар’я] вязала рукавіцу. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пруто́к, пруто́к ’абрус’ (драг., ДАБМ, камент., 929). Да *порто́к < порт, парцяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прут, -а, М пру́це, мн. пруты́, -о́ў, м.

1. Тонкая палка без сучча.

Асінавы п.

2. Тонкі металічны стрыжань, кавалак дроту.

Жалезны п.

|| памянш. пруто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. і пру́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. прутко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і пруцяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Прутковы каркас.

Пруцяная агароджа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пру́цік м., см. пруто́к 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́тар, ‑а, м.

Абл. Востры металічны пруток або іголка са зламаным вушкам для праколвання, прапальвання чаго‑н.; швайка. [Сцяпан] пачаў прачышчаць цыбук прывязаным да капшука драцяным протарам. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Панізаць (на пруток, шнурок і пад.) усё, многае.

2. каго-што. Залыгаць, злыгаць усіх, многіх або ўсё, многае. Пералыгаць усіх коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)