пропа́щий в разн. знач., разг. прапа́шчы;

пропа́щее де́ло прапа́шчая спра́ва;

пропа́щий челове́к прапа́шчы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́блы разг. ги́блый, пропа́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапа́шчы разг., в разн. знач. пропа́щий; (неудавшийся — ещё) ги́блый;

~чая спра́ва — пропа́щее (ги́блое) де́ло;

п. чалаве́к — пропа́щий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прапашча́ ’той, хто прападае’ (Касп.). З рус. пропащий, незалежн. дзеепрым. цяп. часу ад дзеяслова пропасть (гл. прапасці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)