прово́рный (быстрый) бы́стры, жва́вы, бо́рзды, шпа́ркі; (ловкий) спры́тны, паваро́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увішны́ прово́рный, ло́вкий, вёрткий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́рзды

1. бы́стрый, прово́рный;

2. (о коне) бо́рзый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паваро́тлівы

1. подви́жный, прово́рный, расторо́пный, поворо́тливый;

2. перен. оборо́тливый, оборо́тистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бы́стры

1. (о течении, полёте) бы́стрый;

2. (о глазах) живо́й;

3. (в беге) бы́стрый, ре́звый; (о коне — ещё) бо́рзый;

4. перен. бы́стрый, живо́й; прово́рный;

б. хло́пчык — бы́стрый (живо́й, прово́рный) ма́льчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́йкий

1. (находчивый) бо́йкі; (проворный) жва́вы;

2. (оживлённый) бо́йкі; (о движениях) жва́вы; (людный — обычно) бо́йкі, лю́дны, шматлю́дны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спры́тны

1. ло́вкий;

~ныя ру́кі — ло́вкие ру́ки;

2. ло́вкий, прово́рный, расторо́пный;

с. хло́пец — ло́вкий (прово́рный, расторо́пный) па́рень;

3. изворо́тливый, оборо́тистый;

4. стро́йный, грацио́зный;

~ная дзяўчы́на — стро́йная (грацио́зная) де́вушка;

с. на язы́к — в карма́н за сло́вом не поле́зет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Право́рны ’рухавы, спрытны’ (ТСБМ), право́ра ’рухавы хлопчык або дзяўчынка’ (Нас.), рус. прово́рный, прово́р ’спрытны чалавек’, укр. прово́рний ’тс’, проворя́ка ’рухавая, спрытная асоба’. Хутчэй за ўсё, запазычана з рускай мовы, што канстатуецца і для ўкраінскай (ЕСУМ, 4, 592). Рускае слова звязваюць з балг. прови́рам ’прасоўваць’, літ. varyti ’гнаць’, лат. vert ’бегаць’ (Фасмер, 3, 372). Параўн. віру́тнік ’узбаламучаны, кручаны чалавек; злачынец, злодзей’ (гл.), увера́цца ’чапляцца’ (гл.). Варбат рэканструюе прасл. *provorь < *proverti (Супр. чыт., II, 15; Слав. языкозн., XII, 119). Гл. таксама Калашнікоў, ОЛА, Исследов., 1994–1996, 217–218.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жва́вы

1. живо́й; оживлённый;

~вае дзіця́ — живо́й ребёнок;

~вая гу́тарка — жива́я (оживлённая) бесе́да;

~выя во́чы — живы́е глаза́;

2. (лёгкий в движениях) ре́звый;

~выя ко́ні — ре́звые ло́шади;

3. (быстрый и ловкий) прово́рный; расторо́пный; пры́ткий; (бойкий — ещё) шу́стрый;

ж. хло́пецпрово́рный (расторо́пный, шу́стрый) па́рень;

4. охот. рыскли́вый;

ж. саба́ка — рыскли́вая соба́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́йкі в разн. знач. бо́йкий, оживлённый; ре́звый; рети́вый; (подвижный, проворный — ещё) пры́ткий, живо́й;

б. хло́пец — бо́йкий (рети́вый, пры́ткий, живо́й) па́рень;

б. на язы́к — бо́йкий (пры́ткий) на язы́к;

~кае ме́сца — бо́йкое (оживлённое) ме́сто;

~кая гаво́рка — бо́йкий (оживлённый) разгово́р;

~кае пяро́ — бо́йкое перо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)