прию́т м.

1. (место, где можно укрыться от чего-л., побыть, отдохнуть) прыту́лак, -лку м.; прыста́нішча, -шча ср.; прыста́нак, -нку м.;

2. (благотворительное учреждение) прыту́лак, -лка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́лак, -лку м.

1. (пристанище) прию́т, убе́жище ср.;

шука́ць ~лку — иска́ть прию́та (убе́жища);

2. дорев. (учреждение) прию́т;

дзіця́чы п. — де́тский прию́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́л, -лу м., разг. (пристанище) прию́т, убе́жище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прибе́жище ср., книжн. прыста́нішча, -шча ср., прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.; (защита) абаро́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыста́нішча ср.

1. приста́нище, убе́жище, прию́т м., кров м.;

2. перен. прибе́жище;

ты — маё адзі́нае п. — ты — моё еди́нственное прибе́жище;

○ пра́ва п. — пра́во убе́жища

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убе́жище ср.

1. прыста́нішча, -шча ср.; прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.;

2. (укрытие) воен. схо́вішча, -шча ср.;

◊

пра́во убе́жища пра́ва прыста́нішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́льваць несов.

1. (да каго, чаго) прижима́ть (к кому, чему); прислоня́ть (к чему);

2. перен. дава́ть прию́т, пригрева́ть;

3. (прятать, защищать) укрыва́ть;

1-3 см. прытулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыюці́ць ’даць прытулак’, прыючы́цца ’знайсці прытулак’ (лід., Сл. ПЗБ). Сюды ж аддзеяслоўны назоўнік прыю́т ’дзяржаўны дом для дзяцей-сірот і састарэлых’ (Янк. 1), ’дзіцячы дом’ (Ян.), ’у дарэвалюцыйнай Расіі дабрачынная ўстанова для выхавання беспрытульных дзяцей’ (пруж., Сл. ПЗБ), прыю́тны ’ветлівы’ (Ян.), прыю́тный, прыю́тлывый ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (бяроз., ЛА, 3), прыю́тый ’мілы, прыгожы, прытульны’ (Бяльк.). Назоўнік прыют і дзеяслоў прыюціць, несумненна, запазычаны з рус. приют ’прытулак’, приюти́ть ’даць прытулак’ (параўн. ЕСУМ, 4, 586). Што да прыметнікаў, то яны могуць узыходзіць непасрэдна да *jutiti sę ’змяшчацца ў невялікай прасторы’, г. зн. ’быць блізкім адзін да аднаго’, што, паводле Трубачова, можа ўзыходзіць да і.-е. *ieu̯‑t‑, параўн. ст.-інд. yū̆tí‑ ’змяшэнне, сумесь’ (ЭССЯ, 8, 199).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

призре́ние ср., книжн. до́гляд, -ду м.; апекава́нне, -ння ср., апе́ка, -кі ж.; (приют) прыту́лак, -лку м.;

обще́ственное призре́ние грама́дскае апекава́нне (грама́дская апе́ка);

дом призре́ния бе́дных уст. прыту́лак для бе́дных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

призрева́ть несов., книжн. (давать приют) дава́ць прыту́лак (каму, чаму), дава́ць прыста́нішча (каму, чаму); (брать на своё попечение, содержание) браць на свой до́гляд (на сваё ўтрыма́нне); (опекать) апекава́цца (над кім, над чым); (заботиться) клапаці́цца (аб кім, аб чым); см. призре́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)