причу́да ж. вы́думка, -кі ж.; (чудачество) дзіва́цтва, -ва ср.; (каприз) капры́з, -зу м.; (прихоть) обл. пры́хамаць, -ці ж.;

у него́ мно́го причу́д у яго́ мно́га дзіва́цтваў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́хамаць ж., обл. при́хоть, причу́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прычуджа́цца ’здавацца, паказвацца’ (ТС). Рус. паўн. причудиться ’з’явіцца, здацца, паказацца’, причу́дие ’прывід’, укр. причуда ’вобраз у чалавечым уяўленні; прывід’. Да чуд, чуды, чудэсіць (гл.). Рускія словы, паводле Фасмера (4, 369), не звязаны з причуда ’выдумка, капрыз’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзіва́цтва ср. чуда́чество, стра́нность ж.; сумасбро́дство; причу́да ж.; прихоть ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капры́з, -зу м.

1. капри́з; при́хоть ж., причу́да ж.;

2. только мн. капри́зы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́думка ж.

1. (изобретение) вы́думка;

2. вы́думка, вы́мысел м., измышле́ние ср., зате́я, сочини́тельство ср., стряпня́, причу́да, приду́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)