прито́м союз прыты́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыты́м союз присоед. прито́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыты́м — злучнік далучальны (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі і, ды, а) ’да таго ж, акрамя таго’ (ТСБМ). Ад пры- і тым‑, Тв. скл. займенніка той. Параўн. рус. прито́м ’тс’, укр. приті́м ’прытым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)