припуска́ть несов., в разн. знач. прыпуска́ць; см. припусти́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
припуска́ться
1. (к припусти́ться) разг. пуска́цца;
2. страд. (к припуска́ть) прыпуска́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпуска́ць несов.
1. в разн. знач. припуска́ть;
2. (прилаживать) пригоня́ть, подгоня́ть;
3. (о корове — при доении) отдава́ть, прибавля́ть (молока)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыпуска́ч ’кіёк, адзін канец якога ўсаджаны ў дзірку навоя і не дае навою круціцца’ (в.-дзв., Шатал.), прыпускні́к ’доўгая палка, якой нацягваюць ніткі асновы’ (віл., Жд. 1), прыпу́снік, пріпу́снік, прыпу́сьнік, прыпуска́льнік, прыпушча́льнік ’кій (клін), які ўтрымлівае кола (пярэдняга) задняга навоя’ (Нік. Очерки, Касп., Сл. ПЗБ; ушац., леп., малін., гарад., ЛА, 4). Параўн. рус. наўг. припуска́ть ’намотваць палатно на пярэдні вал (пры тканні)’, укр. припуща́льник ’шасцярня ў коле пярэдняга навоя ў кроснах’. Вытворныя з рознымі суфіксамі ад прыпуска́ць < пуска́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напуска́ць I несов.
1. в разн. знач. напуска́ть; см. напусці́ць 1;
2. (прибавлять в размерах) припуска́ть
напуска́ць II сов. напусти́ть;
~ка́ў абы́-каго́ — напусти́л кого́ попа́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)